بررسی کیفیت مراقبت از دسترسی های عروقی بیماران تحت درمان با همودیالیز

اهداف: با توجه به فقدان مطالعه در زمینه­ی نحوه­ی مراقبت از دسترسی­های عروقی بیماران تحت درمان با همودیالیز و نقش آن در طول عمر دسترسی­های عروقی، این پژوهش با هدف بررسی کیفیت مراقبت از دسترسی­های عروقی بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد.   روش­ها: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 85 بیمار مبتلا به esrd که در نیمه­ی اول سال 1389 برای انجام همودیالیز مزمن به بیمارستان حضرت علی اصغر اصفهان مراجعه کرده­ اند ، انجام شد. ابزار جمع­آوری داده­ها شامل پرسش­نامه­ی مشخصات فردی و چک­لیست مربوط به تکنیک­های مراقبتی بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون t و آمار توصیفی و نرم­افزار spss17 انجام شد.   یافته­ها: در مجموع 36 زن و 49 مرد با متوسط مدت همودیالیز 94/44 ± 44/46 ماه بررسی شدند که 25 نفر از آن­ها از طریق کاتتر ساب­کلاوین و شصت نفر از طریق فیستول شریانی ـ وریدی، تحت همودیالیز قرار می­گرفتند. کیفیت کلی مراقبت از راه دسترسی عروقی در 2/41 درصد موارد در حد متوسط قرار داشت. انتخاب مناسب دور دستگاه در شروع دیالیز، پرایم کامل صافی و ست­ها ، بستن سر کاتتر شریانی در حین جداکردن بیمار از دستگاه و (خودداری از) سوزن زدن در محل آنوریسم، از بیشترین مواردی است که در حین مراقبت رعایت نشده است. نتیجه­گیری: کیفیت کلی مراقبت از محل دسترسی عروقی، در مجموع در حد متوسط قرار داشته است. بنابراین، ضرورت توجه بیشتر به آموزش مداوم حرفه­ی پرستاری و ایجاد پروتکل استاندارد مراقبتی برای بهبود تکنیک­های مراقبتی توصیه می­شود.